Рециклирање коже у функцији високе моде

Abstract

Ovaj doktorski umetnički projekat čine segmenti teoretskog pisanog rada i praktično realizovanog dela, koji je nastao kao rezultat istraživačkog rada iz nekoliko oblasti. Jedan deo teoretskih istraživanja bavi se razmatranjem problema ekologije i mogućnosti u postupku samoodrživosti kroz dizajn i umetnost, upoznavanjem tradicionalnih zanatskih tehnika izrade nakita kao važnog dela nematerijalne kulturne baštine i značaja koji imaju u očuvanju i održanju kontinuiteta kulturnog nasleđa jedne sredine. Kroz sažet istorijski pregled nakita kroz vreme i detaljan opis zanatskih tehnika uspostavlja se direktan međusobni kontakt vizuelne predstave nakita sa postupkom u primeni različitih tehnika, koje su inkorporirane u novi prostor savremenosti i inovativnosti, čime se potvrđuje njihova vekovna prisutnost i opravdava sadržanost u kontinuitetu stvaralačkog procesa. Osnovna ideja ovog doktorskog umetničkog projekta bazirana je na postavci da se estetski izraz nakita, koji po svom bogatstvu i raskoši sugeriše vizuelnu povezanost sa tradicionalno prepoznatljivim izgledom nakita, kroz pojam o vrstama materijala i različitim tehnikama njegove izrade stavi u okvir savremenog dizajna, insistirajući pritom na upotrebi potpuno novog materijala. Time se u fokusu nalazi proces stvaranja samog predmeta kroz potpuno novi oblik primene tradicionalnog u formi modernog. Upravo ovaj pristup uspostavljanja i konfrotiranja različitosti, tradicionalnog – modernog, viševekovnog – savremenog, rukom izvedenog – mašinski izrađenog itd., omogućava celovito sagledavanje mogućnosti upotrebe starih zanata, koji su u saglasnosti sa novim savremenim vrednostima i upućuju na superioran značaj prisustva umetničkog angažovanja.